Mexicaanse griep

De Mexicaanse griep, wordt veroorzaakt door een nieuw griepvirus dat anders is dan al bekende menselijke griepvirussen. Het nieuwe virus was genoemd naar het land waar de uitbraak begon. Dit virus bevat delen van varkens-, vogel- en menselijke griepvirussen. De Mexicaanse griep is dus niet rechtstreeks van varkens afkomstig, het virus is wel in staat om zich van mens op mens te verspreiden.

Symptomen
De verschijnselen van de Mexicaanse griep lijken op gewone griep.
Griep bij mensen is een snel optredende ziekte van de luchtwegen die veroorzaakt wordt door het griep of influenzavirus. De ziekte kan van mild tot ernstig verlopen.
De meest voorkomende symptomen van griep zijn: koorts, koude rillingen, hoofdpijn, spierpijn, moeheid en een droge hoest.
Het hoesten kan lang aanhouden, de overige klachten verdwijnen meestal na 2 tot 7 dagen.
Er kan een longontsteking optreden met ernstige ademhalingsproblemen. Door griep kunnen al bestaande ziekten verergeren of ontregeld raken.
De berichten over de huidige Mexicaanse griep in mensen zijn niet eenduidig.
Bij de zieken in de Verenigde Staten en Canada lijkt deze griep niet anders of ernstiger dan gewone griep. In Mexico worden er ook een aantal gevallen van ernstiger ziekten en doden gemeld.

Behandeling
Griep is een ziekte waarvoor over het algemeen geen behandeling nodig is. Maar omdat men wil voorkomen dat deze nieuwe virusvariant veel meer mensen gaat infecteren worden er antivirale middelen voorgeschreven. Deze middelen zorgen ervoor dat de patiënt minder virus uithoest dat weer andere mensen zou kunnen besmetten. Hiervoor wordt het middel oseltamivir (productnaam Tamiflu) gebruikt. Tevens worden antivirale middelen preventief voorgeschreven aan de nauwe contacten van een bevestigd geval.

Borstkanker

Borstkanker. Het is de meest voorkomende vorm van kanker onder vrouwen. Ieder jaar komen er in Nederland zo'n 12.000 vrouwen (en enkele mannen) met deze ziekte bij. Vanaf je 35e loop je een verhoogd risico, maar vooral na de overgang neemt de kans op borstkanker flink toe. 

Wat is het?

Bij kanker gaat er iets mis met de celdeling. Het menselijk lichaam is opgebouwd uit cellen, waarin erfelijk materiaal zit. Die cellen vermenigvuldigen zich steeds, zodat afstervende cellen vervangen kunnen worden door nieuwe.

Maar soms loopt dat verkeerd. Dan ontstaan er foute cellen die samen een kwaadaardig gezwel vormen: een tumor. De medische term is een carcinoom. Bij borstkanker noem je het een mammacarcinoom.

Bij het overgrote deel van de vrouwen begint de ziekte in de melkgangen. Meestal gaat het om kanker in één borst.

Hoe ernstig is borstkanker?
Borstkanker is een ernstige aandoening en kan levensbedreigend zijn. 

Uitzaaiingen
Bij borstkanker bestaat het risico dat kankercellen door het lichaam worden verspreid. Als kankercellen in een lymfevat terechtkomen, kunnen zij in de lymfeklieren uitgroeien tot een uitzaaiing. De eerste uitzaaiing ontstaat meestal in een schildwachtklier: een lymfeklier die direct lymfeafvloed ontvangt van het gebied in de borst waar de tumor zich bevindt. 

Schildwachtklieren kunnen zich op verschillende plaatsen rond de borst bevinden: meestal in de oksel, maar soms ook onder het sleutelbeen, naast het borstbeen tussen de ribben en in de borst zelf. Uitzaaiingen in deze lymfeklieren noemt men ook wel regionale uitzaaiingen.

 

Kankercellen kunnen zich ook via het bloed verspreiden en bijvoorbeeld in de botten, longen of lever uitgroeien tot tumoren. In dat geval is er sprake van uitzaaiingen van borstkanker in de botten, longen of lever, en dus niet van bot-, long- of leverkanker. Deze uitzaaiingen worden ook wel uitzaaiingen op afstand genoemd.

 

Hoe wordt borstkanker behandeld?

Meestal bestaat de behandeling van borstkanker uit een operatie, soms gevolgd door een combinatie van chemotherapie, hormoontherapie en bestraling, maar deze therapiën kunnen ook alleen gegeven worden afhankelijk van een aantal kenmerken. De behandeling kan dus sterk van patiënt tot patiënt verschillen, afhankelijk van het stadium van de kanker, of er klieren zijn aangetast, of als er sprake is van kanker die weer terugkomt na eerdere behandeling.

• Chirurgie: Indien mogelijk wordt slechts een deel van de borst met daarin de tumor weggehaald.  Verwijderen van de gehele borst wordt alleen uitgevoerd als dit noodzakelijk is, of als de vrouw hierom vraagt; als er borstbesparend wordt geopereerd dient dit altijd gvolgd te worden door bestralingen
• Chemotherapie: Dit zijnmedicijnen die de groei en de deling van de kankercellen remmen of doden
• Hormoontherapie: Hormonen zijn stoffen die door verschillende delen van het lichaam worden afgegeven. Hormonen kunnen via het bloed worden getransporteerd naar een ander gedeelte van het lichaam om daar een bepaalde invloed uit te oefenen. Oestrogenen zijn geslachtshormonen die de groei van hormoongevoelige borstkanker bevorderen. Hormoonbehandelingen (zoals anti-oestrogenen, aromataseremmers of LHRH-analogen) zijn bedoeld om de effecten van oestrogenen, of de productie ervan, te blokkeren, waardoor de groei van kankercellen geremd wordt
• Bestralingstherapie: de tumor en de omliggende delen worden behandeld met stralen om de kankercellen te vernietigen

Malaria

Elk jaar krijgen 250 miljoen mensen malaria en overlijden 1 miljoen mensen eraan. Vooral in Afrika, Azië en Latijns-Amerika bedreigt de malariamug de levens van duizenden mensen. Daarmee behoort malaria tot de dodelijkste ziekten in arme landen. En dat terwijl de ziekte makkelijk te voorkomen én te behandelen is.

Kinderen en zwangere vrouwen

Zonder behandeling kan malaria tot coma en uiteindelijk tot de dood leiden. Vooral kinderen zijn kwetsbaar: elke 30 seconden sterft ergens ter wereld een kind aan malaria. Voor zwangere vrouwen is malaria extra gevaarlijk: het kan leiden tot bloedarmoede en hersenmalaria voor de vrouw en heeft vaker een miskraam, te laag geboortegewicht of een doodgeboorte tot gevolg.

Malaria voorkomen en bestrijden

Tegenwoordig zijn er genoeg, niet-dure, efficiënte middelen waarmee malaria te voorkomen en te bestrijden is: malariatabletten als ACT's (artemisinine-combinatietherapie), sneltesten voor malaria en geïmpregneerde muggennetten. Desondanks ziet Artsen zonder Grenzen dat deze middelen niet op genoeg grote schaal worden ingezet in de landen en gebieden waar malaria veelvuldig voorkomt.

Wat is malaria?

Malaria (mala aira = 'slechte lucht') is een van de meest bedreigende infectieziekten in de (sub)tropen en wordt veroorzaakt door een malariaparasiet. De parasiet wordt van mens op mens overgebracht door een steek van de malariamug (Anopheles). Ongeveer 8-10 dagen na de steek kunnen de eerste verschijnselen optreden, zoals koorts, koude rillingen, spierpijn en hoofdpijn. Vaak worden deze verschijnselen voorafgegaan door een grieperig gevoel. 

Verschillende vormen van malaria:

1. Malaria tropica
   Malaria tropica is de 'kwaadaardige' en meest gevaarlijke vorm van malaria. Als men niet behandeld wordt kan dat binnen enkele weken tot de dood leiden. Malaria tropica wordt veroorzaakt door de parasiet Plasmodium falciparum. De koortsaanvallen verlopen grillig. Malaria tropica is de meest voorkomende malariavorm en kan men oplopen in tropisch Afrika, Zuid-Oost-Azië of Centraal- en Zuid Amerika.
   
   
2. Malaria tertiana
   Malaria tertiana is een 'goedaardige' vorm van malaria en wordt veroorzaakt door de parasiet Plasmodium vivax en/of Plasmodium ovale. De koortsaanvallen verlopen karakteristiek met pieken om de 48 uur (2 dagen). Deze parasieten kunnen in de lever achterblijven en zo vele maanden tot jaren later nog een malaria aanval veroorzaken. Malaria tertiana treft u vooral aan in Zuid-Oost-Azië, Midden- en Zuid-Amerika en Ethiopië.
   
   
3. Malaria quartana
   Malaria quartana vertoont geen verschil met een malaria tertiana, behalve dat de karakteristieke koortsaanvallen om de 72 uur (3 dagen) plaatsvinden. Malaria quartana wordt veroorzaakt door de parasiet Plasmodium malariae en komt niet vaak voor.  
    
   Wat gebeurt er als men met een malariaparasiet geïnfecteerd is?
   

   Stap 1 :	De mens wordt geïnfecteerd met een parasiet door een beet van de malariamug.
   Stap 2 :	De parasiet nestelt zich in een korte tijd, binnen een half uur, in de lever.
   Stap 3 :	De parasiet vermenigvuldigt zich razendsnel. Sommige parasieten blijven in de lever achter en kunnen soms jaren later nog malaria veroorzaken.
   Stap 4 :	Na ongeveer een week komen de parasieten vanuit de lever in de bloedbaan terecht en infecteren de rode bloedcellen waar de vermenigvuldiging doorgaat.
   Stap 5 :	Na ongeveer 2 à 3 dagen barst de rode bloedcel open en de vrijgekomen parasieten infecteren weer andere rode bloedcellen.
   Stap 6 :	Deze cyclus herhaalt zich, waardoor het aantal parasieten exponentieel toeneemt. Het openbarsten van de rode bloedcellen gaat gepaard met de bekende malaria- verschijnselen, zoals koorts en koude rillingen.
   Stap 7:	Een deel van de parasieten blijven in een geslachtelijke vorm in de bloedbaan. Deze kunnen bij een volgende beet door een mug overgebracht worden op andere mensen.

    

 

AIDS DOSSIER

Medicijnen geven mensen met hiv/aids een nieuwe hoop op leven, op een toekomst.

Miljoenen mensen met hiv en aids

Wereldwijd hebben 33,3 miljoen mensen hiv, waarvan meer dan tweederde in landen ten zuiden van de Sahara, in Afrika. 5 miljoen van de mensen in arme landen die aidsmedicijnen nodig hebben, krijgen die ook; 10 miljoen mensen krijgen die echter niet. In 2009 leidde aids tot de dood van 1,8 miljoen mensen (205 doden per uur).Terwijl hiv bij kinderen vrijwel helemaal niet meer voorkomt in rijke landen, overlijden er elk uur, ónnodig, 30 kinderen aan aids.

Behandeling voor aids

Artsen vinden dat iedereen recht heeft op aidsremmers. Ook in oorlogs- en conflictgebieden waar de behandeling wordt bemoeilijkt door een gebrekkige infrastructuur.

HIV / AIDS - informatie

HIV / aids is erg populair en wereldwijd bekend als een van de belangrijkste oorzaken van dood en misschien wel de grootste bedreiging voor de mensheid.
Maar helaas, is het naar schatting een kwart van alle mensen met hiv niet bewust dat ze besmet zijn.

Hoe wordt hiv overgedragen?
U kunt het virus krijgen door onveilig vrijen of via besmet bloed.
HIV (humaan immuno-deficiëntie virus) is het virus dat de ziekte aids
(acquired immunodeficiency syndrome) veroorzaakt.
HIV bouwt zich in cellen die zorgen voor de afweer tegen infecties (CD4+ lymfocyten of T4 cellen genoemd).
Het virus veroorzaakt een afname van die cellen. Hierdoor neemt de weerstand af, waardoor ernstige infecties en ziekten kunnen ontstaan.

Seropositief
Iemand die een hiv-infectie heeft, wordt seropositief genoemd. Het virus is dan in het bloed aanwezig, maar veroorzaakt geen klachten. Iemand die seropositief is, merkt daar meestal niets van. Na het oplopen van een hiv-infectie kan het acht tot tien jaar duren voordat iemand klachten krijgt en ziek wordt (aids krijgt).

Als je ooit seks hebt gehad met iemand waar de hiv-status niet bekend van is uit het bloed, zou je HIV kunnen hebben opgelopen zonder het te beseffen. Ook gezonde mensen kunnen HIV oplopen zonder het te weten.

Een HIV-infectie verloopt in vier stadia. Stadium vier is Aids.
Dan heb je te maken met twee van de volgende verschijnselen:

Fasen

1.          Algemene ziekteverschijnselen, zoals langdurige koorts, diarree en flink           gewichtsverlies zonder duidelijke oorzaak;

2.         Een infectie, bijvoorbeeld aan de luchtwegen, aan de huid, in de mond, of aan de                       geslachtsorganen;

3.         Bepaalde vormen van kanker (bijvoorbeeld aan de lymfeklieren);

4.         Ziekten van het zenuwstelsel (hersen- of hersenvliesontsteking, motorische stoornissen of aids-dementie). Slechtziendheid en blindheid komen minder voor.
Aids-dementie is ook vrij uitzonderlijk.
Je kunt met HIV besmet raken via bloed-bloed contact (bijvoorbeeld door vieze naalden bij druggebruik) en geslachtsgemeenschap. Het kan wel vijf tot vijftien jaar duren voordat aids zich openbaart, maar uiteindelijk gebeurt dit na besmetting altijd.
Een belangrijke maat waarmee de ernst van de ziekte aids wordt aangegeven is het aantal T4-cellen in het bloed. T4-cellen zeggen iets over de afweer van het lichaam.
In de VS kijkt men veel naar deze cellen bij het stellen van een diagnose.
In Europa kijkt men meer naar de ziekteverschijnselen.